сочинение про незагойная рана

Сын пошёл на войну, прошло 16 гадоу, а ен не вернулся, кожны дзень яна чакала яго, аднойчы ей показалася, что нехта пастукау у дзверы, яна адчыніла іх, или никого не было. Яна думала, что ен атайшоу, і пайшла босымі нагамі па дарозе, зайшла у лес і убачыла помнік, там былі розныя імены, але яе сына не было, а быу надпіс і іншыя. Потым яна пайшла дадому, але не магла прадставіть, што яе сын памер, ен так і не вярнууся