Предмет: Қазақ тiлi, автор: nur062007

Казак тили 4 сынып 88 жаттыгу 139 бет. Менин елим такырыбына ангиме курау

Приложения:

Ответы

Автор ответа: BojanKrkic

Ответ:

Менің елім.

Менің кіндік қаным тамып, алғаш тәй-тәй басқан, алғаш «ана» деп күлім қаққан, киелі жерім, атамекенім бар, ол – тәуелсіз Қазақстан. Халық даналығы «Әркімге өз туған жері Мысыр шаһары» деп бекерге айтпаған.

Төбесі көкке тірелген таулары бар, көк-жасыл орман-тоғайлары бар, асу-асу белдері бар, қойнауы алтын астық пен малға толған кең жазира даласы бар Қазақстан әлемге әйгілі өте бай ел. Ұлан - байтақ далада төсін кеңге жайған, табиғаты әр алуан жан -жануарларға толы, аққулы көлдері бар, тулаған толқынды теңіздері бар, әсем қалалары бар достығы жарасқан көпұлтты мемлекет. Әнұранымен әйгілі, Туымен тұғырлы, Елтаңбасымен еңселі егемен елімізге қызыға қарамайтын ел жоқ шығар.

«Отансыз адам - ормансыз бұлбұл» демекші, мен өз елімді мақтан тұтамын. Елбасымыздың салиқалы саясатының арқасында жыл өткен сайын еліміз қарқынды дамып келеді. Қазақстанның әлемдік картада өзіндік ерекше орны бар. Қазақстандай дархан елде қаншама ұлт өкілдері тату - тәтті, бейбіт өмір сүріп жатыр.

«Отан оттан да ыстық» екені баршамызға мәлім. Туған жерін жырға қоспаған, туған жері жайлы толғанбаған ақын-жазушылар жер бетінде жоқ шығар.

Менің туып - өскен жерім егеменді Қазақстан. Қазақстанның байлығы өте көп және пайдалы қазбаларға бай ел. Біздің еліміздің табиғаты өте сұлу. Биік-биік асқар тау, мөп-мөлдір көлдер, неше түрлі өсімдіктер мен дәрілік қасиеті бар шөптер өседі. Қазақстан жерінде аңдар мен құстар, неше түрлі жануарлар өмір сүреді.

Қазақстанның кең даласындай байтақ дала еш жерде жоқ шығар. «Отаның-алтын бесігің», «Отаны жоқтық нағыз жоқтық»- деп дана халқымыз бекер айтпаған. Өз Отанын сүю, өз ана тілін ардақтау әрбір азаматтың бірінші міндеті. Ал біздің халқымызда атамекенді ардақтау сезімі өте терең деп ойлаймын. Халқымыздың басынан қандай қиын кезеңдер өткенде де ата-бабаларымыз елімізді сыртқы жаудан қорғай білген. Сондықтан ойымды «Туған жердей жер болмас, туған елдей ел болмас» деген мақалмен тәмамдағым келеді.

Предыдущий вопрос

Следующий вопрос

Интересные вопросы

Предмет: Литература, автор: ktalapinaiti

что определяет судьбу человека ?
(срочно сочинение на 350 слов)

1 год назад

Предмет: Литература, автор: Tushyna

БУДЬ ЛАСКА ДОПОМОЖІТЬ З ТЕСТОМ!!! (Є на фото)
1. П. Верлен народився у місті А Дублін; Б Мец; В Париж
2. Твір, який не належить П. Верлену
А «Альбатрос»; Б «Поетичне мистецтво»; В «Осіння пісня>>
3. Яким, на думку поета, повинен бути вірш «Поетичне мистецтво»? А любим;
Б жорстоким; В крилатим; г сп'янілим;
4. Яка збірка не належить П. Верлену: А «Сатурнічні поезії»; Б «Квіти Зла»;
5. В «Мудрість»; Г «Вишукані свята>>
6. Дружину поета звали А Елізабет; Б Матильда; В Луїза
7. Релiгiйний настрій відбився в його збірці А «Мудрість» Б «Вишукані свята»
В «Сатурнічні поезії»
8. Фатальну роль в житті П. Верлена відіграла дружба з А Малларме; Рембо; в
Бодлером
9. Поль Верлен був засуджений до двох років в'язниці за А крадіжку; Б постріл; В
борги; В політичні уподобання
10. Поетичний маніфест П. Верлена...
11. "Так музики ж всякчас і знов! Щоб вірш твій завше був крилатий, Щоб душу
поривав — шукати Нову блакить, нову любов...«- рядки з вірша...
12. Поля Верлена називають ...

1 год назад

Предмет: Английский язык, автор: Unknow228

Можете пж написать пересказ на 12-15 предложений из этого текста, даю 50 баллов: The summer holidays! Those magic words! The very mention of them used to thrill me. All my summer holidays, from when I was four years old to when I was seventeen, were totally idyllic. This, I am certain, was because we always went to the same idyllic place and that place was Norway. Except for my half-sister and half-brother,the rest of us were all pure Norwegian by blood. We all spoke Norwegian and all our relations lived over there. So in a way, going to Norway every summer was like going home. We were always an enormous party. There were my three sisters and my half-sister (that’s four)/ and my half-brother (that’s six), and my mother (that’s seven), and Nanny (that’s eight), and in addition to these, there were never less than twoof my half-sister’s friends (that’s ten altogether). Looking back on it now, I don’t know how my mother did it. There were all those train bookings and boat bookings and hotel bookings to be made in advance by letter. She had to make sure that we had enough shorts and shirts and sweaters and gymshoes and bathing costumes ( you couldn’t even buy a shoelace on the island we were going to), and the packed, as well as countless suitcases, and when thegreat departure day arrived, the ten of us, together with our mountains of luggage, would set out on the first and easiest step of the journey, the train to London. When we arrived in London, we got into three taxis and went clattering across the great city to King’s cross, where we got on to the train for Newcastle, two hundred miles to the north. The trip to Newcastle took about five hours, and when we arrived there, we needed three more taxis to take us from the station to the docks, where our boat would be waiting. The next stop after that would be Oslo,the capital of Norway. When I was young, capital of Norway was not called Oslo. It was called Christiania. But some where along the line, the Norwegians decided to do away with that pretty name and call it Oslo instead. As children, we always knew it as Christiania, but if I call it that here, we shall only get confused, so I had better call it Oslo all the way through. The sea journey from Newcastle to Oslo took days and night, and if it was rough, as it often was, all of us got sea sick except our fear less mother. We used to lie in deck-chairs on the promenade deck,within easy reach of the rails, our faces green refusing the hot soup and ship’s biscuits the kindly steward kept offering us. And as for poor Nanny, she beganto feel sick the moment she set foot on deck. “I hate these things!” she used to say. “I’m sure we’ll never get there! Which lifeboat do we go to when it starts to sink?” Then she would retire to her cabin, where she stayed groaning and trembling until the ship was firmly tied up at the quayside in Oslo harbor the next day. We always stopped off for one night in Oslo so that we could have a grand annual reunion with our Grandmother and Grandfather, our mother’s parents. When we got off the boat, we all went in a cavalcade of taxis straight to the Grand Hotel to drop off our luggage. Then, keeping the same taxis, we drove on to the grandparents’’house, where an emotional welcome awaited us. All of us were embraced and kissed many times and tears flowed down wrinkled old cheeks and suddenly that quiet gloomy house came alive with many children’s voices. The next morning, everyone got up early and eager to continue the journey. There was another full day’s travelling to be done before we reached our final destination, most of it by boat. We loved this part of our journey. The nice little vessel with its single tall funnel would move out into the calm waters of the fjord. Unless you have sailed down the Oslo fjord like this yourself on a lovely summer’s day, you cannot imagine what it is like. It is impossible to describe the feeling of absolute peace and beauty that surrounds you. The boat winds its way between countless tiny islands, some with small brightly painted wooden houses on them, but many with not a house or a tree on the bare rocks. Late in the afternoon, we would come finally to the end of the journey, the island of Fjome. This was where our mother always took us. Heaven knows how she found it,but to us it was the greatest place on earth. About two hundred yards from the coast along a narrow dusty road, stood a simple wooden hotel painted white. It was run by an elderly couple whose faces I still remember clearly and every year they welcomed us lice old friends

1 год назад

Предмет: Химия, автор: sgartvig

Название вещества — силикат магния. Напиши химическую формулу этой соли.

Ответ:

7 лет назад

Предмет: Русский язык, автор: mashaiva2001

В предложении: Доро’га ты дорога сибирский путь... Где тут обращение и где тут запятые?) Я запуталась

7 лет назад