Предмет: Русский язык, автор: danilgoncarov836

Создать монолог по картине "масленице"Б.М.Кустодиева.
Помогите пожалуйста!!

Ответы

Автор ответа: blapopblapopo
1

Ответ:

Имя художника Бориса Кустодиева связано с самыми яркими, красивыми, праздничными образами в русской живописи. В своих картинах он стремился передать самую красивую сторону русской жизни, ту, что была наполнена светом, праздником, добром, счастьем. Множество раз он обращался в своем творчестве к теме масленицы. Это всегда был праздник, который вовлекал в действие множество людей разных сословий, разного уровня, но всех делал счастливыми.

Давайте пристальнее всмотримся в картину "Масленица", написанную художником в 1916 году. Хотя тема этого праздника уже не раз звучала в творчестве Кустодиева, это первая картина с таким названием - потом будет еще несколько. 1916 год - очень трудный год. Россия была втянута в первую мировую войну и благосостояние ее резко упало. Это тяжелое время и в жизни самого живописца. Он был тяжело болен, несколько лет не мог брать в руки кисть. И вот ему сделали операцию, преодолевая боль, он начал снова работать. Превозмогая муки, он создал несколько работ, посвященных жизни провинциальных русских городков. В тех работах уже угадывалось настроение будущей картины. И вот, наконец, он пишет картину, насыщенную веселым морозным счастьем - "Масленица".

Интересные вопросы
Предмет: Қазақ тiлi, автор: лера21030303
помогите пожалуйста перевести срочно нужно,досконально не нужно просто о чем рассказывается
Таңертеңгi шайдан соң үй-iшi де, қонақ атаулы да тысқа шығып кеткен. Қыстың бiр ашық күнi екен. Абай үлкен бөлмеде оңаша отырып қапты. Алдында кең дөңгелек, аласа үстел тұр. Абай бiресе сол үстелге шынтақтап, бiресе алақанымен мықынын таянып үнсiз отыр.

Iшiнде ой шырағы жанғандай боп, салмақпен қараған көздерi анда-санда қарсыдағы терезеге қадалады. Күн түсiп тұрған қарлы адырға ұзақ-ұзақ қарай түседi. Өзiнше бiр мығым күщпен, ұғымсыз бiр мұңмен жұмырлана бүгiлген төбе-төбелер.

Биылғы қыс ел сөзiнен, тынышсыз жүрiстерден Абай өзiн босатып алып, үйде көбiрек орнығып отырған қысы. Көп өлең жазылған жылдың бiрi де осы болатын. Сондай өзiмен өзi боп толғана ойланған уақыттарында, көз алдына көптен көп оралатын – осы адырлар. Бұлар күн райына қарай әр түрлi ажар көрсетедi. Ақындық шабыт кейде осы адырмен көп сырласқандай болады. Бұлтты сұрғылт күнi, ол адыр күн шуағын сағына мұңданады. Ашық күнi жылы, жарқын, жазын көксегендей көрiнедi. Жеткiзбес арман жеңсiгi жеңген адыр.
Абайдың осындай боп үндемей ойланып қалған кездерiн қабағынан танитын жолдасы бар. Ол – мұндай шақтарда үндемей, көп қозғалмай отыратын Баймағамбет. Қазiр, тiптi, қарап отырмас үшiн ол Абайдың тобылғы сапты сарбас қамшысына бүлдiрге тағып отыр. Анда-санда Абайға қарай түсiп, өз жұмысын iстейдi.
Бiр кезде Баймағамбет Абайға көз тастап едi, оның ернi күбiрлеп, қолы да әлдекiммен сөйлескендей қозғала түседi. Бұрын мұндай әдетi болмаушы едi. Биылғы қыс жалғыз отырған шақта, анда-санда Абай осылай ететiн бiр машық тапты. Баймағамбет бiледi, бұндай күйдiң артынан Абай көбiнесе, қағаз қарындаш алғызады.



Баймағамбет оның ненi керек қылғанын түсiндi де, шапшаң тұрып барып үстелдiң үстiне екi үлкен кiтапты әкеп қойды