Жазғытұры қалмайды қыстың сызы, Масатыдай құлпырар жердің жүзі. Жан-жануар, адамзат анталаса, Ата-анадай елжірер күннің көзі.

Түйе боздап, кой коздап корада шу Кебелекпен, құспенен сай да ду-ду. Гул мен ағаш майысып қарағанда Сыбдыр қағып бұрандап ағады су.

...Ай, жұлдызға жылы жел хабар беріп,

Жан-жануар куанар тойға елеріп. Азалы ақ көрпесін сілке тастап,

Жер күлімдер, өзіне шырай беріп.

Абай Кунан
найдите все существительные
​