Предмет: Қазақ тiлi, автор: ahatovtemirlan

Диолог на тему «Шымбулак» курорты туралы не білесің? ПОМОГИТЕ ДО ЗАВТРА ПЖПЖПЖ ГДЕ-ТО 7-9 предлогов типо
вот таких 7-9 штук ДАЮ 30 БАЛЛОВ
-
-
-
-
-
-
-
-
-​

Ответы

Автор ответа: u033704
1

Ответ:

Шымбұлақ туралы диалог.

- Әлібек, біз осы демалыста сыныптастармен Шымбұлаққа барып, біраз таза ауа жұтып, демалып қайтпақшымыз. Сен де бізбен барғың келмей ме?

- Ағай, менің Шымбұлақ атын жай ғана естігенім болмаса, ол туралы ештеңе білмейді екенмін. Ол өзі қай жерде? Ол жерде не істеуге болады? Атына қарағанда бұлақ па?

- Жоқ, бауырым. Шымбұлақ Алматы маңындағы Іле Алатауы шатқалының 2510 метр биіктігінде орын тепкен тау-шаңғылық курорты. Талғар асуының бөктеріндегі бұл спорттық кешен 1954 жылдан бастап тау шаңғысы спортшыларының сүйікті орнына айналған.

- Кандай керемет! Онда сіздермен бірге менде барып көрейінші. Ешқашан тау шаңғысымен сырғанап көрмеппін.

Жақсы. Бірге барайық. Бірақ сен шаңғы тебе алмайтын шығарсың деп ойлап тұрмын, себебі ешқашан теуіп көрмедің. Ал Шымбұлақ алғашқыда кеңес тау шаңғышыларының олимпиадаға дайындық базасы ретінде құрылған. Жарыс жолының ені мен еңістігі шаңғышылардың ең жақсы жылдамдық көрсетуіне қолайлы. Техникалық сипаттамасы жағынан Еуропаның ең жақсы жарыс жолдарынан кем емес, көп жағдайдақарының сырғанақтық сапасы бойынша) олардан артық.

- Жақсы, ағай. Әуелі барып көрейін. Сол жерде мүмкін үйренермін ақырындап. Демалысты асыға күтетін боламын!


ahatovtemirlan: спасибо но я уже находил такое в брайнли
Интересные вопросы
Предмет: Русский язык, автор: amirmirambaev777
Из текста Задания А выпишите качественные, относительные, притяжательные прилагательные(по 2 прилагательных

В горах мне вспомнилась недавняя поездка к одному чудесному кургану. Его местные жители называют Шайтан-курган, что в переводе означает «Холм дьявола». Другое его имя – Поющий бархан. Это песчаная гора в отрогах Джунгарского Алатау.
Добирались мы до места довольно долго. Вот проехали мутную реку Или. Остались позади зелёные кустарники. Началась безлюдная пустыня. У холодного ключа, бьющего из-под камней, мы нечаянно вспугнули двух джейранов. Вот и бархан. Метров двести в высоту, серо-жёлтого цвета, весь из мельчайших песчинок. Вскарабкаться на бархан нам было не так-то легко. Он зыбок, крут, но зато сверху открывается дивный вид на дикую пустыню с бегущими пятнами – синими тенями от облаков.
Налюбовавшись вдоволь, мы начали спуск. Увязая в песке, покатились вниз. Песок там мелок, сух и рассыпчат. Никто из нас так и не понял, как держится насквозь прокалённая солнцем песчаная гора, как её до сих пор не разнесли ветры. Ноги увязали всё больше. Потом нас подхватил песчаный оползень и увлёк вниз.
И тут произошло чудо. Как будто изнутри горы мы услышали тревожный вибрирующий звук: рёв не рёв, гром не гром, – мощный гул пустыни, густой трубный голос горы. Мы не поленились, вскарабкались вторично на вершину поющего бархана и ещё раз скатились вниз под песчаную мелоди